Conjugaison
Présent de l'indicatif
Imparfait de l'indicatif
Futur de l'indicatif
Passé simple de l'indicatif
Conditionel Présent
Présent du subjonctif
Imparfait du subjonctif
Impératif
Le verbe
bannir
conjugué à l'
impératif
bann
is
bann
issons
bann
issez
Autres modes et temps:
Présent de l'indicatif
:
Je bann
is
Tu bann
is
Elle/Il bann
it
Nous bann
issons
Vous bann
issez
Elles/Ils bann
issent
Imparfait de l'indicatif
:
Je bann
issais
Tu bann
issais
Elle/Il bann
issait
Nous bann
issions
Vous bann
issiez
Elles/Ils bann
issaient
Futur de l'indicatif
:
Je bann
irai
Tu bann
iras
Elle/Il bann
ira
Nous bann
irons
Vous bann
irez
Elles/Ils bann
iront
Passé simple de l'indicatif
:
Je bann
is
Tu bann
is
Elle/Il bann
it
Nous bann
îmes
Vous bann
îtes
Elles/Ils bann
irent
Présent du subjonctif
:
Que je bann
isse
Que tu bann
isses
Qu'elle/Il bann
isse
Que nous bann
issions
Que vous bann
issiez
Qu'elles/Ils bann
issent
Imparfait du subjonctif
:
Que je bann
isse
Que tu bann
isses
Qu'elle/Il bann
ît
Que nous bann
issions
Que vous bann
issiez
Qu'elles/Ils bann
issent
Conditionel présent
:
Je bann
irais
Tu bann
irais
Elle/Il bann
irait
Nous bann
irions
Vous bann
iriez
Elles/Ils bann
iraient
Participe passé du verbe bannir:
bann
i
bann
is
bann
ie
Le verbe bannir est une verbe du 2ème groupe.
Voisi quelques autres verbes du 2ème groupe:
Déjaunir
Désinvestir
Garantir
Hennir
Ravir
Réagir
Pour nous contacter...